معنی دهان گشاده - جستجوی لغت در جدول جو

دهان گشاده

لغت نامه دهخدا

(تَ جَسْ سُ کَ دَ)

دهان گشودن. باز کردن دهان. (یادداشت مؤلف). شحر (ش / ش ) . فغر. (منتهی الارب). تشاخس. (منتهی الارب) :
این عجب بلبل که بگشاید دهان
تا خورد او خار را با گلستان.
مولوی.
، کنایه است از آغاز به تکلم کردن. (یادداشت مؤلف)

لغت نامه دهخدا

دهن گشادن

(تَ جَنْ نُ کَ دَ)

دهان گشادن. دهان باز کردن. گشودن دهان خود یا دیگری. (یادداشت مؤلف) ، کنایه است از لب به سخن گشادن. زبان گشادن. باز کردن دهان گفتن را. (یادداشت مؤلف) :
عجب نیست گر کودکی بی زبان
به لفظ می اول گشاید دهان.
ظهوری (از آنندراج).
- دهن از هم گشادن به گفتن، دهان باز کردن برای سخن گفتن:
تا نیک ندانی که سخن عین صواب است
باید که به گفتن دهن از هم نگشایی.
(گلستان)

لغت نامه دهخدا

دهن گشاد

(دَهََ گُ)

که دهانی باز و گشاده دارد، کوزه و شیشۀ دهن گشاد. مقابل دهن تنگ. (یادداشت مؤلف)

لغت نامه دهخدا

عنان گشاده

((~. گُ دِ))

تند، سریع

فرهنگ فارسی معین

معنی دهان گشاده - جستجوی لغت در جدول جو

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما